DE VERTRAGING
1.
Iedere reactie vraagt om een tegenreactie. Zo ook De Versnelling.
Daar zijn we nu bijna beland.
We gaan vertragen.
Sommigen ervaren al de verlangzaming. Maar dit, en zij, tellen niet meer mee.
De verlangzaming dus... Niet te verwarring met de vereenzaming. Dat is een scherp en onontkoombaar besef van degenen, die op het punt staan van vertrek.
Toedeloe. Genen .
Het is De Vertraging waar nu naar gekeken dient te worden.
Ik kom later terug nog op de vereenzaming, want die is volgens mij een logisch vervolg van de Versnelling, die mogelijkerwijs even een totale stilstand behoeft alvorens we weer verder gaan met evolueren.
'Met de kennis van nu' volgt deze nog ongeziene en onbenoemde periode eigenlijk zo logisch op de Versnelling, die velen van ons als vissen voerden naar de fuik waarin we nu zitten.
Bijna totaal gek zijn de meesten van ons.
Afhankelijk van het werelddeel waar we staan, leven, wonen, werken en streven, zijn we doorgegaan tot het echt niet meer kon.
Burn-out, pappadag. sabbatical, carrièreswitch op switch, hypen we ons door ons leven. Moeder dan moe ervaren we deze tijd.
En dan.... komen we langzaam tot stilstand.
Zwemmen verward in het rond.
Steeds kleinere cirkeltjes trekkend in een vissenkom van leipheid.
Steeds verdere reizen makend om de illusie van wijdsheid vast te houden.
Steeds extremere hobby's er op nahoudend en steeds schokkender beelden en gevoelens manifesterend.
Waarom...?
We weten het niet.
Hooguit wordt dan gezegd: 'om te voelen dat je leeft. Adrenaline. Nou kan het nog.'
Alsof er ooit iets anders is en is geweest, dan dit NU.
We leggen de schuld bij de ander. Die ongetwijfeld net zo schuldig is als wijzelf.
Schuldig aan onwetendheid. Schuldig aan onwijsheid. Schuldig aan pech.
We zijn zo schuldig als de vis, die niet weet dat hij rondzwemt in de vissenkom die nu eindelijk wordt gezien als een primitief middel van vermaak.
Omdat we momenteel midden in de Versnelling zitten, zien we dat niet.
En laten we nu wél zijn. Niemand kan toch ooit schuldig bevonden worden aan vooruitgang? Of wel?
Is vooruitgang een middel tot zelfmoord en vernietiging wanneer deze vooruitgang niet hand in hand gaat met besef?
Dit zijn vragen die we onszelf zullen stellen tijdens de stilstand. Het tijdstip in de toekomst waar evaluaties worden gemaakt omdat het dan niet anders kan.
Dus nog steeds wordt dit tijdvakje niet benoemd als het tijdperk van de Versnelling.
Want besef is het gevolg van een niet gewilde, doch nooit vermeden omwenteling.
We ervaren de haast, de dorst, de vluchtreacties, de verdomming en de kop-in-het-zand onwijsheden als onze waarheid en vinden het zelfs gek en zeer ongewenst wanneer iemand het waagt met een tegengeluid te komen. Het zelfs maar te denken!
En hierom is De Vertraging, die ongetwijfeld gaat komen, zo nodig.
2
Eerst nog iets over de vereenzaming.
In de middenjaren van De Versnelling word de vereenzaming gevoeld, gevreesd, vermomd en vermeden waar het maar kan of kon. Eenzaamheid is van de 'losers', de 'un-sexy' en de devianten.
Ik constateer alleen maar hoe eenzaamheid wordt gezien door de buitenwereld van nu - even.
Zo zie ik het.
Voltooid leven is de hipste leugen.
Leven is heerlijk, draaglijk of ondraaglijk.
Wanneer het ondraaglijk is geworden, chronisch ondraaglijk en wanneer je geen enkel economisch doel meer dient, jezelf en door anderen als last wordt ervaren, dan wordt het voltooid genoemd.
Met de kennis van later zal dat misschien worden geconstateerd. Wie weet?
Niet mee kunnen doen met de massa vormt een bron van schaamte en zieligheid en is zeker niet iets om na te streven. Dan hoor je er niet meer bij. Dan ben je mogelijk zelf, alleen maar door hier (nog) te zijn, een bron van schaamte.
Niet mee willen doen, is op z'n zachtst gezegd verdacht.
Die wens om je terug te trekken, dient koste- wat kost vermeden -of verborgen te worden. Zwarte schapen in de kudde zijn ongewenst en komen dit willens en wetens ter ore. En dan...?
Eenvormigheid is nu de norm van 2017.
Maar - zo gaat het niet blijven.
Want alles is energie en iedere beweging heeft zijn tegenbeweging nodig.
Ongemerkt, zo gaat dat met evoluties, heeft De Vertraging al voorposten ingenomen met kenmerken als meer oog voor onrecht waar dat onrecht voorheen werd gezien als normaal. Ik kan dit zo met zekerheid zeggen, omdat ik de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw heb mogen meemaken. Toen ook, en veel krachtiger, naïever en hartstochtelijker, was er zo'n tegenbeweging.
Langzaam en bedachtzaam gaan de voorlopers hun gang.
Onherkenbaar gaan ze vermomd door met het uithollen van niet langer belangrijke normen.
Owee de achterblijvers.
Owee de trendvolgers.
Owee de wegkijkers.
De innemers van de voorposten weten waarschijnlijk niet eens dat zij innemers van voorposten zijn. Die worden belachelijk gemaakt door de ingezetene van het tijdens de Versnelling oppermachtige Hedendagia.
De achterblijvers mopperen of/en zijn de machteloze ingezetenen van Nostalgia. Want - vroeger gebeurt er niets.
Maar - vroeger wordt steeds weer vergeten en omdat we op dit moment allemaal ingezetene zijn van Hedendagia, gaat dat vergeten sneller en sneller.
3
De Vertraging dus.
Moeten we die vrezen?
Ik zeg nee.
Want De Vertraging is een wetmatigheid en wetmatigheden dienen nooit gevreesd te worden. Het enige wat ik kan doen is constateren. En dingen zeggen. Roepen in de woestijn. Zoals
Vrezers zijn wegkijkers. Bewuste vertraging constateren. Meehelpers aan vertraging raadplegen. Onbewuste vertragers constateren.
En natuurlijk de wereldlijke oorzaak bespeuren. De bewegingen van onze planeet zogezegd. Geen oordeel. Geen veroordeling.