DE VERSNELLING
We hebben allemaal haast, zijn allemaal ergens naar op weg, naar waar we nooit zullen aankomen.
Onze haast heeft ons blind gemaakt.
Als lokkertje houden we onszelf de van huis- en van ver ingegeven dromen voor. Blijvend onbereikbaar als de horizon, terwijl onze voeten het frisse groen vertrappen.
In waanzinnige menigten versterken we onze innerlijke drang, onze middelpuntsvliedende kracht.
In dance en trance en alle hens aan dek!
Want we gaan met z’n allen, terwijl de meesten van ons in de stellige overtuiging verkeren het alleen te zullen gaan ‘maken’.
We stellen niks voor joh. En we stellen alles voor in al onze wel- dan nog niet gematerialiseerde gedachten.
De onderstaande gedachte, bijvoorbeeld, vind ik zelf een prettige om te koesteren. Het is een aantrekkelijke gedachte. Hij verwarmt me bij elk van zijn aanrakingen.
De mij resterende tijd, zal ik in ieder geval bewust beleven. Wetend dat we met zijn allen zijn. De mensen, de dieren, de onzichtbare deeltjes, de geluidsgolven, het verleden, heden en de toekomst.
Waar komt deze achterliggende haast in mijn, misschien wel vele, levens vandaan?
Die moet toch ergens door worden veroorzaakt?
Welk gevoel roept associaties op met niet meer te stuiten chaos?
Welk gevoel beklemt alsof ik me in een menigte ‘shoppers’ bevind, die allemaal naar de uitgang dringen, terwijl ik
DAAR HELEMAAL NIET HEEN WIL!
Het is De Versnelling, waar ieder gevoelig, dan wel vrij ongevoelig mensenwezen op deze aarde mee leeft.
Het kost weinig moeite om een paar voorbeelden te vinden. Ze zijn in me en om mij heen.
Ik weet heus wel, dat mijn beklemde gevoel niet het gevoel van iedereen is. Of wel?
Er staat een stel ruzie te maken onder mijn raam. Hij had geen voorrang verleend (op het voetpad) en zij weert zich met een stoerheid, die ik in het jaar NU als ideaal voor ons vrouwen voor ogen had, maar die mij nu bang maakt.
Toenemende agressie in het verkeer tussen mensen.
Wat te denken van de inhaalslag van vrouwen, en ieder ander gedupeerd mensenwezen op deze aarde?
We, en nu heb ik het weer over beide seksen, komen om in stressgerelateerde ziekten en klachten: fobieën, slecht zien, hyperventilatie, toenemende verslavingen, toenemende beroepsgerelateerde ziektes, en het lijkt er op dat we agressie als enig antwoord hebben op de in omvang toegenomen onlustfactoren.
Die toenemende agressie hoeft niet veroorzaakt te worden door De Versnelling.
De toenemende agressie wordt naar alle waarschijnlijkheid (ook) veroorzaakt door veel meer onlust dan ooit in dit land. De onlust gaat niet gepaard, maar vooraf aan zijn broertjes Lusteloosheid en Apathie.
Meer onrecht. Meer en meer tot we het wel moeten zien.
Meer begeerte. Meer haast. Meer nood. Meer dood. Meer oog voor het nooit eerder geziene, dus meer ziektes. Meer...
Het is alleen dat ‘meer’, dat wordt veroorzaakt door De Versnelling. En daar, vrees ik, is niet veel anders aan te doen dan je ervan bewust te worden. Daar moet je niets aan doen. Daar moet je iets mee doen.
Want dan gaan we vanzelf met zijn allen naar meer rust, meer soelaas, meer genezing, meer vergeving voor onszelf en de ander, meer begrip van het nooit eerder geziene. Een gezondere levensstijl ontwikkelen. Meer van het goede. Dat kunnen we toch met zijn allen ook bedenken?
Want we zijn zo knap.
In de Westerse wereld hebben we ook nog vaak toegang tot de juiste spullen om onze doelen te bereiken.
De Versnelling uit zich negatief zowel als positief. Naast alle doem, mogen we best blij zijn op onze enorme vooruitgangen in alle takken van wetenschap.
Maar -
de ongunstige gevolgen van De Versnelling trekken nog steeds het meeste bekijks.
Factor fast, faster, fastest.
Slechte voeding, een totaal ongeschikte, onfatsoenlijke en volkomen belachelijke verspreiding van dit (meestal) slechte voedsel plus slechte eetgewoonten kenmerken deze periode van haastige spoed.
Dit heeft hier in het rijke Westen tal van klachten tot gevolg. Ik noem er slechts een paar en ben helemaal niet volledig. Als uwklacht niet wordt genoemd, dan wil dat niet zeggen, dat u simuleert. Niemand simuleert Versnellingsgerelateerde kwalen. Hoe zou dat ook kunnen? De Versnelling, deze Versnelling en zijn kwalijke gevolgen, worden door niemand herkend en serieus genomen.
Ze zijn er toch echt; de mishandelde magen, de overbelaste harten, de bloed armoedes, de M.E’s en L.E’s., Aids, Kankers en alle (andere) ziekten, die te maken hebben met een verzwakt immuunsysteem. De degeneratie van een soort. Er worden wereldwijd een toenemend aantal kinderen geboren met vreemd gevormde, of volstrekt ondoelmatige voortplantingsorganen, allerlei allergieën, astma en verschillende disfuncties als ADHD in diverse varianten en Autisme. Seks wordt in landen van een hoog technologisch met argwaan bekeken of zelfs niet meer bedreven.
Er wordt getwist. Is ADHD wel een disfunctie of is het een aanpassing?
Is Autisme wel een disfunctie of manier waarop de mishandelde geest kan voortbestaan in het lichaam/voertuig.
Hebben misschien juist de meer gevoelige, jonge mensenlevensvormen daarom deze aanpassingsproblemen? Omdat zij De Versnelling wel kunnen voelen en de meesten van ons niet? Maar ik beloof: Ook hier gaat verandering in komen.
Veel van onze jongste wereldburgers evolueren zich misschien zich juist adequaat, maar dit wordt door de wetenschap niet onderkend?
Er zijn nog meer dingen te noemen.
Zo heb ik het nog niet gehad over het toegenomen verkeer, waar ik behalve
het conventionele verkeer als vracht-, zakelijk-, privé-reizen, ook mobiel telefoonverkeer~Internet onder reken. Spaart dit tijd?
Of is het zo, dat onze dagen korter zijn geworden, maar dat we dat in een onvergeeflijk moment van onoplettendheid over het hoofd zagen, weg lachten?
In honderdsten van secondes kan je, dus moet je antwoorden op de vele honderden vragen, die de moderne mens op een dag plagen. Terwijl wachtlijsten groeien (ik schreef dit in 2001 en nu is het 2010 en nog steeds is De Versnelling niet als dusdanig benoemd; alleen in New-Age-kringen en dan maak je zoiets bepalends voor deze aarde onschadelijk), wordt ons verteld, dat alles sneller kan.
In no-time van de pijn af, of anders...?
Alleen bekendheid met De Versnelling kan een wereldwijd geloof in zichzelf aansturen.
Onbekendheid met het fenomeen heeft gezorgd voor het massaal meehelpen aan de
versnelde verzieking van onze leefwereld. Moeder Aarde zal ons nog uitspugen als we niet uitkijken.
Nog steeds voortdurende ontkenning van dit fenomeen heeft gezorgd voor de vernietigende wereldbevolkingsaanwas plus de daar weer uit voortvloeiende milieuvervuiling.

Inmiddels leven we in het tiende jaar van deze eeuw. (En in het 17e waar we nu in zijn beland is De Versnelling nog steeds geen gevestigd begrip.) Wanneer dit wel het geval zal zijn, zal ik daar als ‘mede-bedenkster-co-creator’ weinig plezier uit putten. Vrees ik.
Dan zijn de dijken misschien al gebroken, dan holt de mensheid bewust zijn laatste meters naar Lemmings Edge (pop-groep), dan is de weg terug voorgoed afgeflitst in een kroon van vuur. Mijn kinderen, mijn nazaten, mijn schuld en niets meer aan te doen...?
Laten we toch zien dat we niets meer zijn dan ionen in een veld van ionen. Nietig met een vernietingskracht, die zich niet langer laat beteugelen, dat het ons, als soort, is gegeven om hier maar even deze aarde te bewandelen.
Laat ons toch weten, dat we tegelijk niets en alles zijn. Dat dát ons niet groot maakt in de betekenis van degenen, die in het bezit zijn van manipulatieve macht, maar groot in de betekenis van samen.
Er zijn ook tegenbewegingen. Vertragingen, dwalingen, vertigoversnellingen noem ik ze en schreef een paar dagen geleden dit ...
WIJ WILLEN ALS MENSHEID UITSTERVEN.
Daarvoor doen we heel erg ons best. Wij enten nu onze jonkies al in tegen elke kinderziekte, die in feite alleen maar een test van het bestaan zijn, om te zien of je daarin verder kunt leven als een soort. En als mislukkende soort doen we er alles aan om zwakker en zwakker te worden, terwijl we echt denken dat we sterker worden. We verzwakken onszelf met steeds nieuwe verslavingen. Te veel en verkeerd eten. Te harde versnellingen in onze tredmolens. We vergeten sneller en sneller. We bestrijden zelfs elkaar. We veranderen onze benen in blades. Omdat we slim zijn, hebben we ons er met zijn allen steeds uitgered. Omdat we slim zijn, bedenken we steeds gewiekstere maniertjes om het slechte te doen. We zijn zelfs zo goed dat ze hier in een land, dat zich voor het grootste deel ver beneden de zeespiegel bevindt, zitten te kissebissen over het recht op voltooid leven. We hebben NIET gewerkt met zijn allen als soort aan onze gezamenlijke weldaad. JUIST NIET!!! We zijn keihard bezig met het bewerkstelligen van ons aller ondergang!
Loes Flendrie – Leiden, 2001, 2003, 2009, 2010, 2017, 2018
Ik ga hier verder. Want nu is dat 2018. De volgende halte waarin ik een paar aantekeningen maak.
De Versnelling wordt nog steeds niet als dusdanig benoemd, wanneer er over de uitzinnige gekte en de daaruit voorvloeiende vervlakking wordt gesproken. Een vervlakking die mezelf ook treft. Waarmee ik dagelijks om de oren wordt geslagen: met nep-nieuws, met de talloze uitstervende diersoorten, met milieuramp op milieuramp, met de gruwelijke misstanden die dagelijks aan het licht komen. met verschrikking op verschrikking...
Wat hebben we nog om er tegen in te gaan? De droom van de gewenste terugkeer, die nostalgie wordt genoemd, het niet meer willen en kunnen zien, de vlucht in het nep-bestaan van series, drankjes en drugjes, het steeds moeizamer herinneren... Wat weer voorkomt dat ik, net als mijn medereizigers, meestal niet meer stil wil staan. Blij dat ik het leven heb, of niet...? Iedereen, ook ik, moet door en door. Richting uitgang. De vordering van leeftijd voorkomt ook veel ongewenst. Maakt alles makkelijker. Vergeten is het nieuwe normaal. Niet weten is de trend. We zijn al aan het verdwijnen zonder dat we het zelf weten. Niet alleen ik en mijn leeftijdsgenoten. Ook de generaties voor mij en ik vrees ook na mij. Want het gaat nog wel even door. Tijden als deze Versnelling, zijn er al zo vaak geweest. Ik pretendeer zeker niet te weten wanneer het gaat stoppen met een grote BOEM. Misschien is dit wel alleen maar het zoveelste kantelpunt. Denk aan het stoomtijdperk, de Renaissance, de zogenaamde afschaffing van de slavernij of gewoon alleen maar met de kennis van nu... die hoe ingekort en hoe no nonsens ongevoelig, WEL de enige kennis is die wij op dit moment hebben.
Of..... Gaan we toe naar dat eeuwige hier- en nu?
Of snellen we voort naar de volgende Vertraging. De pas op de plaats na onze vele oorlogen waarin de gekte het steeds weer even won? Ik vrees dat dit een voortdurende saga is. Voordat de huidige mensheid, waarvan ik even deel uitmaak, vernietigd zal zijn.
Ik heb gehoord, dat dit al vijf keer eerder is gebeurd. Talloze nog niet verklaarde bouwwerken en heel grote plattegronden op deze wereld laten het zien. Dus zó bijzonder is dat eigenlijk ook niet. We leven gewoon in een experiment. En weet je? Misschien is individualiteit wel de grootste leugen waarmee we op dit moment moeten leren afrekenen....?